ruskie

Moskwa. Zima. Śnieg. Chłopczyk rzuca śnieżkami. Nagle - brzęk tłuczonego szkła. Wybiega stróż, prawdziwy stróż - o surowej minie, z miotłą i goni chłopca. Chłopiec ucieka przed nim i myśli:
- Po co? Po co mi to wszystko? Po co mi ten cały image dziecka ulicy, te śnieżki, ci koledzy... Po co? Przecież odrobiłem już wszystkie lekcje i mógłbym leżeć w domu na łóżku i czytać książkę mego ulubionego pisarza - Ernesta Hemingwaya...

Hawana. Ernest Hemingway siedzi w swym pokoju, w ogromnej willi, dopisuje ostatnie zdanie kolejnego romansu i myśli:
- Po co? Po co mi to wszystko? O, jakże dość już mam tego wszystkiego! Tej Kuby, tych plaż, bananów, trzciny cukrowej, upałów i tych ludzi! Przecież mógłbym być w Paryżu. Mógłbym ze swoim najlepszym przyjacielem, Andre Maurois, w towarzystwie dwóch pięknych kurtyzan, popijając poranny aperitif prowadzić dysputy o sensie życia...

Paryż. Andre Maurois leży w sypialni na ogromnym łożu. Gładząc kształtne biodro pięknej kurtyzany i popijając poranny aperitif myśli:
- Po co? Po co mi to wszystko? Ten cały Paryż, ci grubi Francuzi, te tępe kurtyzany... Dość mam tej wieży Eiffla, z której plują mi na głowę! Mógłbym przecież być w Moskwie, gdzie mróz, śnieg, siedzieć u mego przyjaciela, Andrieja Płatonowa, przy szklance wódki i dyskutować o sensie życia...

Moskwa... Zima... Śnieg... Andriej Płatonow... W czapce uszance... W walonkach... Z miotłą... Goni małego chłopca i myśli:
- Ku**uur**rrwa!!! Jak dogonię, to zaj**ię gnoja!!!


Pierwszy post. Zej**ane z komentarza na portalu informacyjnym.

Czy to ma mieć takie przesłanie, że po dłuższym czasie wszędzie nam źle?

Up

nie, to oznacza, że Andriej Płatonow ma zajebiste życie, bo nie narzeka...

image kurwa...nie dało się napisac wizerunek?

To znaczy że życie albo nie ma sensu albo sensem życia jest życie. Po co więc marnować szare komórki nad tego typu nieprzydatnym zagadnieniami skoro można ten czas spożytkować na nakurwianie dzieci miotłą po ryju.

Dziękuję.

Już myślałem, że mnie wylogowało. Po kiego te gwiazdki?

Zajebista historia, łap piwo.

Ernest Hemingway (...) dopisuje ostatnie zdanie kolejnego romansu.

Myślę, że za to zdanie masz wpierol u Erniego

Dawno się tak nie uśmiałem. To chyba pierwszy kawał z Sadola, który sobie zapiszę. Jednym słowem: PIWO.