Dobra rada.

Czyli co można zrobić z roślin naturalnie rosnących na polskiej ziemi.
Tekst skopiowany z hyperreal.info i roślinki wyselekcjonowane tylko na te spotykane w Polsce.

SIARCZAN ATROPINY
Surowiec: Siarczan alkaloidu tropanowego występującego w wilczej jagodzie, bieluniu i kilku innych roślinach.
Zastosowanie 0,5-5mg doustnie.
Efekty: Współzawodniczący inhibitor acetylocholiny po stronie receptora. Nie zapobiega uwalnianiu acetylocholiny. Halucynogen,zbliżony do skopolaminy, ale wytwarzający większą stymulację i mniejsze otępienie. Potęguje działanie innych substancji psychoaktywnych, włączając w to opium, konopie, alkaloidy harmalowe, meskalinę.
Przeciwwskazania: Wysoce toksyczne. Efektami ubocznymi są: suchość i wrażliwość błon śluzowych, nieostry wzrok, trudności z oddawaniem moczu, silne halucynacje, amnezja wsteczna utrzymująca się od kilku godzin do kilku dni. Nie zalecane bez nadzoru specjalisty. Możliwe uszkodzenie mózgu przy dużych dawkach.

WILCZA JAGODA - Pokrzyk. Atropa belladonna, rodzina Solanaceae (psiankowate).
Surowiec: Liście i korzenie byliny występującej na lesistych wzniesieniach i zacienionych obszarach środkowej i południowej Europy, w północno-wschodniej Azji i Algierii. Znaturalizowana w USA.
Zastosowanie 30-200mg pokruszonych ususzonych liści lub 30-120mg korzeni przyjętych doustnie lub palonych.
Aktywne składniki: Atropina, skopolamina i inne alkaloidy tropanowe. Liście zawierają łącznie 0,3-0,5% alkaloidów, korzenie 0,4-0,7%.
Efekty: Działanie halucynogenne, hipnotyczne, przeciwcholinergiczne inhibitor acetylocholiny - przyp. DziQa)
Przeciwwskazania: Ekstremalnie toksyczne. Nawet umiarkowane dawki mogą okazać się śmiertelne. Korzenie zawierają apoatropinę, która może być zabójcza nawet w małych dawkach, szczególnie przy przyjmowaniu doustnym. Zażywanie niezalecane.

TATARAK - Tatarak zwyczajny (Acorus calamus), rodzina Araceae (obrazkowate)
Surowiec: kłącza wysokiej, aromatycznej rośliny o mieczowatych liściach występującej na bagnach i brzegach jezior oraz strumyków w Europie, Azji, Ameryce Północnej od Nowej Szkocji po Minnesotę, na szerokościach geograficznych od Florydy do Teksasu.
Zastosowanie kłącza są zbierane późną jesienią lub wiosną, myte, obrywane z mniejszych korzeni i suszone w umiarkowanej
temperaturze. Kłącza mogą być żute lub pite w postaci naparu z rozdrobnionych fragmentów. Dawką jest od 2 do 10 cali (od 5 do
25cm - przyp. DziQa). Korzeń z czasem traci swoje właściwości. Zazwyczaj nieaktywny po roku. Przechowywać w zamkniętym
pojemniku w suchym i ciemnym miejscu.
Aktywne składniki: azaron i beta-azaron
Efekty: Kawałek korzenia grubości ołówka i długości 2 cali wywołuje uczucie stymulacji i zadowolenia. Kawałek długości 10 cali działa psychedelicznie i halucynogennie.
Przeciwwskazania: FDA (Food and Drug Administration - zajmuje się regulowaniem sprzedaży produktów spożywczych i leków - przyp. DziQa) wyraziła dezaprobatę dla sprzedaży i używania tataraku i wydała prośbę o nie sprzedawanie tataraku przez sklepy zielarskie. Dyrektywa FDA była po prostu „grzecznym słowem” przeciwko zagrożeniu wolnej dystrybucji tataraku, jednak nie zakazem. Obecnie nie ma żadnych przepisów przeciwko tatarakowi. Niektóre badania wykazują, że podawanie oleju tatarakowego szczurom zwiększało u nich ryzyko zachorowania na raka mózgu. Wielu Indian zamieszkujących Północną Albertę żuje tatarak dla higieny jamy ustnej i jako stymulant. Nie wydaje się, aby doznawali jakichkolwiek negatywnych skutków. Co więcej, użytkownicy wydają się być ogólnie bardziej zdrowi niż nie używający tataraku.

KOCIMIĘTKA - Nepeta cataria, rodzina Labiatae (wargowe).
Zastosowanie Liście są palone same lub w równych ilościach wymieszane z tytoniem. Poza tym, można nanieść ekstrakt na tytoń lub inny Surowiec do palenia.
Aktywne składniki: metabilaceton, nepetolakton, kwas nepetalowy.
Efekty: Łagodna marihuanopodobna euforia, bardziej intensywna i dłużej trwająca z tytoniem.
Przeciwwskazania: Brak znanych groźnych efektów ubocznych. Tytoń jest groźny i uzależniający.
Dostępność: Sklepy zoologiczne.

MUCHOMOR CZERWONY - Amanita muscaria, rodzina Agaricaceae (muchomorowate).
Surowiec: Grzyb o czerwonym kapeluszu z białymi plamkami występujący w lasach brzozowych i sosnowych podczas pory deszczowej w północnej strefie umiarkowanej na wschodniej i zachodniej półkuli.
Zastosowanie Grzyby zostają zebrane i wysuszone w pełnym słońcu lub w piekarniku w 200 stopniach (prawdopodobnie chodzi o stopnie Fahrenheita = około 95C, radzę skonfrontować info z innymi źródłami - dop. DziQa). Nie więcej niż jeden średniej wielkości grzyb powinien być zjedzony zanim własna wrażliwość zostanie ustalona.
Aktywne składniki: muskimol; kwas iboteinowy, który zmienia się w muskimol podczas suszenia. Obecna jest również pewna ilość muskaryny, ale z powodu trudności w pokonaniu bariery krew-mózg uważa się, że nie jest ona odpowiedzialna za efekty psychoaktywne.
Efekty: Efekty różnią się w zależności od użytkownika, pochodzenia grzyba i dawki. Zazwyczaj mamy do czynienia z zawrotami głowy, swędzeniem oraz nudnościami po 30 minutach, następnie drętwością stóp oraz półsnem przez 2 godzin, z kolorowymi wizjami i zintensyfikowanym odbieraniem dźwięków. Po tym można doznać uczucia mocy, ogromnej energii oraz siły. Halucynacje oraz zaburzenia wielkości są powszechne. Całe doświadczenie trwa około 5-6 godzin. Muskimol jest halucynogenem działającym na centralny układ nerwowy. Kwas iboteinowy powoduje czerwone wykwity skórne oraz letarg. Muskaryna jest wysoce toksycznym halucynogenem.
Przeciwwskazania: przed zbiorem tych lub jakichkolwiek innych grzybów powinno się być co do ich właściwej identyfikacji. Kilka blisko spokrewnionych gatunków muchomora jest ekstremalnie toksycznych, włączając w to Amanita pantherina, A. virosa, A. verna oraz A. phalloides (muchomor sromotnikowy). Trzy grzyby to maksymalna zalecana dawka.
Przypis: Większość spożytego muskimolu przechodzi nieprzetworzona do moczu. Syberyjscy użytkownicy grzybów pili mocz, aby powtórnie wykorzystać substancje psychoaktywne.
Dostępność: Musi zostać zebrany z naturalnego stanowiska.

LULEK CZARNY - Hyoscyamus niger, family Solanaceae (psiankowate).
Surowiec: Różne części pokrytej włoskami, śmierdzącej rośliny jednorocznej lub byliny występującej w okolicach śmietnisk, dróg oraz piaszczystych obszarach Europy (czasem USA).
Zastosowanie Liście i nasionka są palone w Indiach i Afryce dla uzyskania efektu odurzającego. Korzenie są wykorzystywane do gotowania wywaru.
Aktywne składniki: hioscjamina, skopolamina i inne alkaloidy tropanowe.
Efekty: Działanie halucynogenne i uspokajające. Hiosjamina wykazuje działanie podobne do atropiny ale potężniejsze na obwodowy układ nerwowy.
Przeciwwskazania: Takie same jak przy bieluniu. Średniowieczne europejskie czarownice twierdziły, że nadmierne używanie może wywołać permanentne szaleństwo (lub odwrotnie - dop a.).

CHMIEL - Humulus lupulus, rodzina Cannabinaceae (konopiowate).
Surowiec: Płatkowate i przyjemnie gorzkie szyszki używanej do nadawania smaku piwu byliny.
Zastosowanie Może być palony jak marihuana, ekstraktowany przy użyciu alkoholu lub może służyć do przygotowania naparu (ok.28g/0,5l wody).
Aktywne składniki: lupulina (żywicza substancja chemicznie zbliżona do THC).
Efekty: Uspokajające. Przy paleniu daje łagodny, marihuanopodobny high, z właściwościami uspokajającymi.
Przeciwwskazania: Nadmierne użycie przez długi okres czasu może wywołać zawroty głowy, otępienie umysłowe oraz łagodne objawy żółtaczki u niektórych osób.
Przypis: Kilka popularnych książek dotyczących uprawy konopi mówi, że pnącza chmielu można zaszczepić na bryle korzeniowej marihuany. Wynikiem tego zabiegu będzie roślina wyglądająca na normalny chmiel, jednak zawierająca aktywne składniki marihuany. Oznacza to, że ludzie mogą uprawiać własną marihuanę zamaskowaną jako chmiel, co sprawi że nie zostaną wykryci przez władze. Z tego powodu rząd poprosił hodowców o nie sprzedawanie ludziom sadzonek chmielu. Nie ma żadnych przepisów przeciwko chmielowi, jednak żywe osobniki są teraz trudne do zdobycia. Wartościowe nasionka są rzadkością.

HORTENSJA BUKIETOWA - Hydrangea paniculata grandiflora, rodzina Saxifragaceae.
Surowiec: Liście pospolitego krzewu ogrodowego.
Zastosowanie Liście są suszone i palone. Nie przekraczać dawki jednego papierosa.
Aktywne składniki: hydragina, saponina oraz substancje cyjanogenne.
Efekty: Łagodny marihuanopodobny high, otumanienie toksynami.
Przeciwwskazania: Za dużo może wytworzyć więcej cyjanku, niż organizm jest w stanie zmetabolizować. Niezalecane.

WILEC BŁĘKITNY - Ipomoea violacea, rodzina Convolvulaceae (powojowate).
Surowiec: Nasiona i w mniejszym stopniu pozostałe części rośliny, poza korzeniami. Najsilniejsze odmiany to: Heavenly Blue, Pearly Gates, Flying Saucers, Wedding Bells, Blue Star, Summer Skies, and Badoh Begro (meksykańska odmiana).
Zastosowanie 5-10 gram nasion jest dokładnie przeżuwane i połykane lub mielone, moczone w pół szklanki wody przez pół godziny, następnie wywar jest wypijany.
Aktywne składniki: amid kwasu D-lizergowego i ergometryna.
Efekty: Podobne do LSD doświadczenie trwające około 6 godzin.
Przeciwwskazania: Osoby które przeszły zapalenie wątroby lub inną chorobę wątroby nie powinny przyjmować amidów kwasu
lizergowego. Ergometryna ma właściwości stymulujące macicę i nie powinna być przyjmowana przez kobiety w ciąży. Niektórzy
producenci nasion zaprawiają nasiona wilca truciznami, aby zapobiec ich używaniu w celu odurzenia lub metylem rtęci, aby zapobiec ich uszkodzeniu (symptomy: wymioty, gorączka). Jeśli wyhoduje się rośliny z tak spreparowanych nasion, toksyny nie przechodzą na dalsze ich pokolenia. Niektóre osoby noszące spreparowane nasiona jako korale na gołej skórze dostają wysypki.

GAŁKA MUSZKATOŁOWA - Muszkatołowiec korzenny, Myristica fragrans, rodzina Myristicaceae (muszkatołowcowate).
Surowiec: Nasiona tropikalnego, wiecznie-zielonego drzewa występującego we wschodniej i zachodniej części Indii.
Zastosowanie 5-20g całych lub mielonych gałek jest zjadanych.
Aktywne składniki: mirystycyna (nieaminowy prekursor 3-metoksy-4,5-metylenodioksyamfetaminy [MMDA]),elemicyna i safrol (nieaminowy prekursor 3,4-metylenodioksyamfetaminy [MDA]). Te i inne aromatyczne składniki działają synergicznie wywołując efektypsychoaktywne. Terpeny polepszają absorbcję.
Efekty: Możliwe nudności przez pierwsze 45 minut, później kilka godzin wesołkowatości i chichotania, następnie suchość w jamie ustnej i gardle, wypieki na skórze oraz czerwone oczy, uczucie mocnego odurzenia, zaburzenia mowy i funkcji motorycznych. Następnie występuje uspokojenie, otępienie z niemożliwością zaśnięcia, euforią i uczucia snu na jawie. Całe doświadczenie trwa około 12 godzin, po których następują 24 godziny senności.
Przeciwwskazania: Może wywołać chwilowe zatwardzenie i trudności z oddawaniem moczu. Oleje muszkatołowe zwiększają
otłuszczenie wątroby. Safrol jest rakotwórczy i toksyczny dla wątroby. Pożyteczna jako przyprawa lub w małych dawkach, nie
zalecana jako halucynogen.

PIETRUSZKA - Pietruszka zwyczajna, Petroselinum crispum, rodzina Umbelliferae (selerowate).
Surowiec: Olej z nasion. Zastosowanie Doustnie.
Aktywne składniki: apiol (nieaminowy prekursor 2,5-dimetoksy-3,4-metylenodioksyamfetaminy [DMMDA]) i inne niezidentyfikowane oleiste substancje z allilowym łańcuchem bocznym, który jest nieaminowym prekursorem 2,3,4,5-etrametoksyamfetaminy (Tetra MA).
Efekty: Niepewne (stymulant-halucynogen?). Pożyteczny dla pobudzania pracy żołądka w małych dawkach.
Przeciwwskazania: Dawki skuteczne psychoaktywnie są toksyczne dla wątroby i szkodliwe dla nerek. Niezalecane.

SAŁATA JADOWITA - Lactuca virosa, rodzina Compositae (złożone).
Surowiec: Ekstrakty z liści i korzeni ziela pochodzącego z Europy.
Zastosowanie Surowce są ekstraktowane w sokowirówce(?), suszone w słońcu lub w niskiej temperaturze i palne jak opium.
Aktywne składniki: lactucarium (opium z sałaty jadowitej) zawiera 2% laktucyny i laktucerol oraz kwas p-hydroksyfenylooctowy.
Efekty: Uspokajające podobne do opium ale mniej wyraźne. Dawniej używana jako substytut opium.
Przeciwwskazania: Duże dawki mogą być toksyczne.

BYLICA PIOŁUN - Artemisia absinthium, rodzina Compositae (złożone).
Surowiec: Liście i łodygi tego powszechnego zioła.
Zastosowanie Gorzki olejek eteryczny jest ekstraktowany w alkoholu. Czasami jest łączony z Pernodem lub anyżkiem w celu
wyprodukowania absyntu.
Aktywne składniki: absyntyna (gorycz glikozydowa), anabsyntyna i olejek lotny zawierający głównie tujon.
Efekty: Narkotyczne.
Przeciwwskazania: Nadmierne długotrwałe zażywanie absyntu może wywołać uzależnienie i doprowadzić do wyniszczenia organizmu. Spożycie olejku lotnego lub absyntu może wywołać nerwowość, otępienie i drgawki z powodu tujonu.

NIEBEZPIECZNE KOMBINACJE
Jeśli ktoś nie jest doświadczony w farmakologii, nie powinien eksperymentować z kombinacjami narkotyków. Nawet przy zażywaniu jednej substancji może dojść do niebezpiecznych kombinacji, dotyczy to wszystkich substancji, zarówno narkotyków jak i jedzenia, które były ostatnio spożywane. Ludzie prymitywni pościli lub ograniczali przez najbliższe dni po spożyciu danej substancji zażywanie konkretnych innych, z powodu sakramentalnego znaczenia doświadczenia. Substancje, których najczęściej należy unikać to alkohol, kawa, mięso, tłuszcz i sól. Niektóre narkotyki wzmacniają inne. Na przykład - atropina będzie zwiększać moc meskaliny, harminy, konopi i opatów. Wiele z substancji omawianych w tej książce są inhibitorami MAO. MAO (monoaminooksydaza) jest enzymem produkowanym w ciele, który rozkłada konkretne aminy i zmienia je w niegroźne i nieefektywne. Inhibitory MAO przeszkadzają temu
enzymowi ochronnemu i powodują, że ciało staje się podatne na te aminy. Powszechna substancja taka jak tyramina, która jest
zazwyczaj metabolizowana z małym lub bez efektem farmakologicznym może być niebezpieczna w obecności inhibitora MAO i wywołać ból głowy, zesztywnienie karku, problemy z układem krwionośnym lub nawet śmierć. Inhibitory mogą przedłużać i intensyfikować działanie innych narkotyków (depresantów centralnego układu nerwowego, narkotycznych środków przeciwbólowych, środków przeciwcholinergicznych, antydepresantów benzodiazepinowych etc.) poprzez uniemożliwienie ich metabolizowania. W obecności MAOi wiele substancji, które zazwyczaj są nieaktywne z powodu ich szybkiego metabolizowania staje się silnymi narkotykami psychoaktywnymi. Ten fenomen może doprowadzić do odkrycia nowych środków odurzających. Jest jednak ryzykowne i głupie eksperymentowanie z tymi możliwościami na poziomie nieprofesjonalnym z powodu kompleksowości możliwych kombinacji.Najczęściej używanymi inhibitorami MAO są hydrazyny, takie jak: iproniazyd, Marsilid, Marplan, Niamid, Nardil, Catron i substancje które nie są hydrazynami, takie jak: propargilaminy, cyklopropylaminy, pochodne aminopirazyny, indoloalkiloaminy i karboliny.
Substancje blokujące MAO omówione w tej książce to johimbina, różne tryptaminy, szczególnie 5-MeO-DMT i alfametylotryptaminy i
różne alkaloidy harmalowe. Te ostatnie są najsilniejszymi z nich, ale - podobnie jak johimbiny i tryptamin - ich działanie jest
krótkotrwałe (od 30 minut do kilku godzin). Niektóre z komercyjnych inhibitorów MAO opisywanych powyżej są efektywne przez kilka dni do kilku tygodni.
Pośród substancji, których spożywanie wraz MAOi jest niebezpieczne są: środki uspokajające, nasenne, przeciwhistaminowe, narkotyczne i alkohol - każdy z nich może wywołać ostre niedociśnienie; i amfetaminy (nawet pigułki wspomagające dietę), mskalina, azaron, gałka muszkatołowa(dawki aktywne), makromeryna, efedryna, olej z kopru i pietruszki; piwo, wino, kakao, starzone sery i
inne produkty spożywcze zawierające tyrozynę (przetwarzaną w tyraminę przez bakterie w jelitach) - każda z tych substancji może
wywołać nadciśnienie lub niedociśnienie.

WOLNOŚĆ
Popieramy osobiste prawo jednostki do robienia ze sobą tego, na co ma ochotę, jeśli nie krzywdzi i nie narusza przy tym praw
innych.Wierzymy, że lepiej dać ludziom ich naturalne prawo do stosowania na sobie jakiejkolwiek substancji, jakiej chcą
jednocześnie dostarczając im faktycznej informacji na temat jej używania i nadużywania, zamiast daremnie ograniczać ich zażywanie przepisami prawnymi.Nie jesteśmy dziećmi, nie jesteśmy też głupi. Jako dorośli ludzie jesteśmy odpowiedzialni za siebie i mamy prawo do decydowania za siebie. Ci, którzy chcą używać informacji zawartych w niniejszej książce do własnych eksperymentów powinni zaznajomić się z
poniższymi poradami:

1. Zaczynaj od dawek niższych od podanych. Jeśli żadne niechciane skutki uboczne nie nastąpią, można stopniowo zwiększać
dawkę w pewnych odstępach czasowych, dopóki oczekiwane efekty nastąpią.
2. Nie łącz ze sobą narkotyków, chyba że jesteś pewny tego, co robisz. Patrz sekcja NIEBEZPIECZNE KOMBINACJE.
3. Pomiędzy eksperymentami zachowaj przynajmniej tydzień przerwy.
4. Podczas eksperymentowania bądź zrelaksowany, wypoczęty, w dobrej kondycji i nieobciążony żadnymi obowiązkami.
5. Nie pozwól sobie na uzależnienie od którejkolwiek z substancji dla osiągnięcia relaksacji, stymulacji etc. Szukaj haju w zdrowiu,

miłości i świadomości. Naucz się technik yoga’i, tai chi etc. dla relaksacji. Używaj medytacji do poszerzania świadomości.

- Doktorze, moja żona bez przerwy kaszle. Próbowaliśmy już wszystkich lekarstw, ale po żadnym kaszel nie ustępuje.
- A zioła Pan próbował?
- Próbowałem... Kaszle i się śmieje.

Artykuł nie jest mojego autorstwa.Został skopiowany z kilku stron.

6 maja 1933 roku na swojej 13 stronie New York Times opublikował artykuł na temat pewnego niezwykłego Chińczyka. Li Ching Yun ponoć pochował 23 żony, pozostawił po sobie 180 dzieci i zmarł w wieku 256 lat. Czy to tylko nieporozumienie, pomyłka w druku, spore wyolbrzymienie, czy też może jest w tej historii ziarnko prawdy?

Li Ching Yun był zielarzem. Praktykował Tao, medytację i sztuki walki. Doradzał władcom w sprawach taktyki wojskowej, uczył sztuk walki. Wiele lat spędził w górach Tybetu, zbierając zioła, które ponoć pomagały zachować mu młodość, zdrowie i siłę.

Niewiele wiadomo o początkach życia niezwykłego mężczyzny, czemu nie należy się dziwić, jeśli wypadały pod koniec XVII wieku. Na pewno urodził się w prowincji Syczuan, gdzie też zmarł. Po swoich dziesiątych urodzinach wyruszył na wędrówkę, w czasie której odwiedził Kansu, Shansi, Tybet, Annam, Siam i Mandżurię. Cały czas zbierał lecznicze zioła. Po tym okresie informacje stają się mniej wiarygodne. Wydaje się jednak, że przez kolejne 100 lat Li kontynuował sprzedawanie zbieranych przez siebie ziół.

W 1930 roku profesor Wu Chung-Chieh, dziekan na uniwersytecie w Chengdu, znalazł w archiwach niezwykłe zapisy. Były to gratulacje od cesarza dla Li Ching Yun z okazji jego 150tych i dwusetnych urodzin. Pierwszy dokument pochodził z roku 1827, co oznaczałoby, że zielarz urodził się w roku 1677. Gdyby udało się potwierdzić wiarygodność tych dat, Li Ching Yun stałby się bezsprzecznie najdłużej żyjącym człowiekiem na świecie.

W 1927 został zaproszony przez generała Yang Sen do Wann Hsien, ponieważ był zafascynowany jego siłą i młodością pomimo tak zaawansowanego wieku. Tam został zfotografowany.



W maju 1933 roku magazyn Time opublikował na swych łamach artykuł zatytułowany „Żółw, gołąb i pies”. Tekst opisywał niezwykłe życie Chińczyka, a co więcej odsłaniał tajemnicę jego długowieczności. W pewnym stopniu przynajmniej. Sam Li zapytany o swój sekret odpowiedział, że należy zachować spokój serca, siedzieć jak żółw, chodzić żwawo jak gołąb i spać jak pies. Dieta Li Chinga opierała się na ryżu i ryżowym winie. Poza tym zjadał różne ze swych ziół, w tym Centella asiatica, mało znaną roślinę o polskiej nazwie wąkrotka azjatycka. Zawiera ona potężną dawkę różnych związków, które rzeczywiście mogą wywierać pewien efekt opóźniający starzenie.

Obecnie za najbardziej długowieczną osobę uznawana jest Francuzka Jeanne Louise Calment, która zmarła w 1997 roku w wieku 122 lat. Li Ching Yun miałby żyć ponad dwa razy dłużej od niej. Czy to możliwe?

Obecnie ustalenie dokładnego wieku Li Chinga jest trudne. Zapisy są mało wiarygodne. Istnieje jednak sporo dowodów pośrednich. Po jego śmierci generał Yang Sen przeprowadził dochodzenie, mające na celu to sprawdzić. W 1933 roku ludzie, z którymi generał rozmawiał, wspominali, że znali Li Chinga już jako dzieci, i że nie zmienił się on wiele podczas trwania ich życia. Inni wspominali, że przyjaźnił się on z ich dziadkami. Wiekowi mistrzowie różnych sztuk opisywali Li Chinga jako swego nauczyciela.

Czy Li Ching Yun rzeczywiście żył tak długo? Ponoć przed śmiercią powiedział przyjaciołom, że zrobił już na tym świecie wszystko, co chciał osiągnąć i może odejść.

Też bym chciał tego stuff'u spróbować