Tag: seans - strona 1

Zielona granica

RobDeMay

• 2024-07-28, 19:34

732

Opis zbędny, bo jest w filmie

T3RMINATOR • 2024-07-28, 19:44

Najlepszy komentarz (193 piw)

I prawidłowo, jebać ten paszkwil co opluwa polski mundur

Nie dadzą w spokoju obejrzeć

Jesse.Pinkman • 2023-09-25, 21:36

81

Wspólny seans zakłócony przez brazylijskiego zabójcę.

W kinie w Szczecinie, kochaj mnie!

freaky • 2018-12-24, 14:03

123

Zabójstwo i usiłowanie zabójstwa. Takie zarzuty prokuratura postawi 26-letniemu nożownikowi, który wczoraj zaatakował dwóch niespełna 30-letnich mężczyzn w centrum handlowym w Szczecinie około godziny 17.

A teraz uwaga, zeznania jednego ze świadków!

Cytat:

Kiedy wszedłem do kina, przy kasach zauważyłem zakrwawionego mężczyznę. Normalnie razem z dziewczyną weszliśmy do swojej sali. To co zobaczyłem nie dawało mi spokoju, nie wiedziałem co się dzieje, więc pod pretekstem wizyty w toalecie wyszedłem z sali. Mam przeszkolenie z pierwszej pomocy, myślałem, że mogę się przydać. Podszedłem do mężczyzny, którego szyję ktoś owinął szalikiem. Bardzo krwawił. To nie było cięcie scyzorykiem. Zajmował się nim strażak, mężczyzna był na skraju utraty przytomności. Obok siedział drugi mężczyzna. Kiedy zapytałem co się stało powiedział, że był w kinie z partnerem, a napastnikiem był jego były chłopak. Byli na seansie w sali nr 8. Mężczyzna z pociętym gardłem zaczął tracić przytomność. Pojawili się ratownicy. Kazano się rozejść. Wróciłem di swojej sali. Seans odbył się bez przeszkód. Dopiero po wyjściu zobaczyliśmy, ze kino zamknięto.

Dodam, że sala kinowa była przepełniona głównie dziećmi, ponieważ w czasie seansu emitowano film właśnie dla tej grupy wiekowej. To właśnie tych dzieciaków najbardziej jest mi szkoda.

I niech mnie ktoś przekona, że pedały są normalni. I kto wpuścił ich do pomieszczenia, w którym przebywają dzieci?

DMT • 2018-12-24, 14:17

Najlepszy komentarz (81 piw)

Co oni go kurwa z czołgu zawinęli?...

Tarczyński ostro o seancie nienawiści

jotpekos • 2017-02-21, 9:54

2

Ja tam nie jestem jakiś wierzacy wielce, ale kurwa ta gówno co leciało w teatrze to jest gruba przesada

Jedziemy na wycieczkę?

Vof • 2013-12-28, 18:13

153

Ktoś chętny?

Tomikchomik1 • 2013-12-28, 22:18

Najlepszy komentarz (63 piw)

To proponuję zlot sadolowców na owej górze

Seans spirytystyczny

Czimchik • 2012-10-22, 11:35

67

Często jest tak, że nawet po śmierci bliskiej nam osoby nie możemy pogodzić się ze stratą. Zwracamy się wówczas do Boga z pytaniem, dlaczego to właśnie ten ktoś musiał umrzeć. Dlaczego nie zabrał kogoś innego, kogoś nam obcego. Czasami żałujemy, że nie zdążyliśmy przed czyimś zgonem odbyć ważnej rozmowy lub zadać jakiegoś pytania. Te i wiele innych aspektów popycha nas do modlitwy, wielu chwil refleksji, a w skrajnych przypadkach nawet do prób skontaktowania się ze zmarłym. Czy w epoce, gdzie każdy na wszystkie zjawiska ma już przygotowane racjonalne wyjaśnienie, istnieje wciąż miejsce dla praktyk tego typu? Czy w drugiej dekadzie XXI wieku mamy prawo wciąż wierzyć, że istnieje życie po życiu? Czy nasza dusza rzeczywiście udaje się w jakieś odległe i tajemnicze miejsce, aby tam przez wieczność trwać, nie przejmując się problemami, które dotyczą nas, żyjących na Ziemi?

Sposobów na wywołanie ducha jest naprawdę sporo, chociaż nawet laik, nie interesujący się zjawiskami tego typu, jako główny rekwizyt pomagający w zorganizowaniu spotkania z martwym bytem, poda tabliczkę Ouija. Niestety samą ideę tego przyrządu zachwiały setki scen z niskobudżetowych horrorów klasy B, które skutecznie zakorzeniły w naszych umysłach, że już samo korzystanie z tabliczki, niezależnie w jaki sposób, tylko o krok dzieli nas od opętania przez demona lub samego diabła, jednak to właśnie Ouija przez dziesięciolecia była wykorzystywana do kontaktowania się z duchami. Skąd zatem taka diametralna zmiana? Czyżby Lucyfer zauważył nagle popularność tablicy i postanowił wykorzystać ją do swych niecnych celów? A może to właśnie wspomniane wcześniej filmy skłoniły rzesze nastolatków i osób o niezbyt silnej psychice do wypróbowania tego gadżetu, przez co powstały tysiące legend i przerażających historii o wrogo nastawionych istotach, które po seansie spirytystycznym mordowały uczestników spotkania? Zdrowy rozsądek podpowiada drugie rozwiązanie, jednak specjaliści zajmujący się wywoływaniem duchów, jak można kolokwialnie nazwać ten proceder, stanowczo odradzają korzystanie z tego rekwizytu, który przecież tak obrazowo działa na naszą wyobraźnię.

Dlaczego? Odpowiedź na to pytanie nie przekonuje zwolenników seansów, jednak każde medium twierdzi, że tabliczka Ouija jest portalem umożliwiającym przejście demonów do naszego świata. Nie ma na to jakichkolwiek dowodów, jednak czy mówiąc o zjawiskach paranormalnych możemy w ogóle oczekiwać dowodów? W tej materii wszystko opiera się na domysłach i osobistych doświadczeniach, więc możemy zawierzyć fachowcom, odpuszczając sobie przyzywanie bliskich z zaświatów albo zignorować ich subiektywne uwagi i przejść do rzeczy. A skoro już o tym mowa, to w jaki sposób powinno się z tego rekwizytu korzystać i - przede wszystkim - gdzie go nabyć?

W zasadzie, nic nie stoi na przeszkodzie, abyśmy samodzielnie stworzyli własną Ouija, jednak jeśli nie mamy na to czasu lub obawiamy się, że zapomnimy o jakimś elemencie, równie dobrze możemy zakupić egzemplarz w Internecie lub antykwariatach. W Polsce nie spotkałem się ze sklepami, gdzie kupić można przedmioty o charakterze magicznym, jednak na zachodzie zjawisko jest może nie tyle powszechne, co spotykane. Jeśli jednak w naszej okolicy nie ma podobnego przybytku, to najłatwiej będzie zamówić przedmiot na portalu aukcyjnym. W chwili, kiedy piszę te słowa, na angielskim Ebay-u znaleźć można je w przedziale cenowym od 50 do 600 złotych, więc dla każdego znajdzie się coś, co nie zrujnuje domowego budżetu. Warto także dodać, że jedyną różnicą pomiędzy modelem najtańszym, a najdroższym są względy wizualne. Nam zależy jednak na tym, aby tabliczka posiadała wszelkie niezbędne komendy, jej wygląd jest rzeczą drugorzędną. Co powinniśmy zrobić, kiedy już w naszym posiadaniu znalazł się wspomniany rekwizyt?

Na sam początek pozbądźmy się bzdurnych zasad stworzonych przez hollywoodzkich scenarzystów. Najmniejszego znaczenia nie ma pora dnia, w której organizujemy seans spirytystyczny. Dzień lub noc - wszystko jedno, najistotniejsze jest to, aby wokół panował spokój, abyśmy mogli się skupić, a nic wokół nam nie przeszkadzało. Nie powinniśmy także traktować całego procederu jako formy zabawy. Nawet jeśli sceptycznie podchodzimy do kwestii seansów spirytystycznych, to ważne jest, żebyśmy pamiętali o tym, że na tym świecie istnieją rzeczy, których nie potrafimy racjonalnie wyjaśnić, a jedną z nich jest właśnie seans tego typu. W literaturze fachowej często przestrzega się nas przed tym, aby do przywołania nie zasiadać będąc pod wpływem środków odurzających, aby pomimo tego, czy jesteśmy wierzącymi i praktykującymi wyznawcami jakiegokolwiek bóstwa, przed wywołaniem zmówić modlitwę, a często także poleca się nam wzięcie kąpieli, która ma charakter oczyszczający, nie tylko w sensie dosłownym, lecz także metaforycznym - oczyszcza nas ze złych emocji.

Kiedy już wszystkie te kroki mamy za sobą, przyjrzymy się naszemu egzemplarzowi tabliczki. W zależności od modelu, pojawiają się na niej różne wyrażenia, jednak na każdej musi, podkreślam, musi znajdować się kompletny alfabet (najczęściej zarówno małe, jak i wielkie litery), zbiór cyfr oraz słowa "tak", "nie", "kończę", "nie wiem". Na bardziej rozbudowanych egzemplarzach doszukać możemy się także zwrotów "niebo", "piekło", "czyściec", "nie mogę powiedzieć" oraz innych, które mają związek z życiem pozaziemskim.

Następnym krokiem jest próba wywołania ducha, z którym pragniemy się skontaktować. Aby tego dokonać, wszyscy uczestnicy seansu, a powinno ich być od dwóch do pięciu, kładą koniuszki palców na wskaźniku, za pośrednictwem którego obcy byt będzie przekazywał nam informacje, i proszą go o przybycie. W zasadzie jest to moment, w którym popisać można się własną kreatywnością lub zbudować odpowiedni nastrój, jednak w zupełności wystarczy wypowiedzieć następującą kwestię: "Prosimy cię [imię i nazwisko zmarłego] o przybycie i odpowiedzenie na nasze pytania". Najczęściej musimy kilkukrotnie ją powtórzyć, ponieważ duch, z różnych względów, nie stawi się na nasze zawołanie od razu. Kiedy jednak odniesiemy sukces i wezwiemy ducha, to nie należy spodziewać się projekcji białej, prawie przezroczystej istoty, która będzie z nami rozmawiała. Jedyne, co powinniśmy wówczas odczuć to chłód, w skrajnych przypadkach także podmuch wiatru. W zasadzie w tym momencie najtrudniejszy fragment mamy już za sobą, bo przyzwaliśmy ducha i już tylko krok dzieli nas od poznania odpowiedzi na nurtujące nas pytania.

Tutaj jednak należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ nie możemy mieć pewności, z kim tak naprawdę mamy do czynienia. Czy wzywając zmarłego dziadka, w rzeczywistości przybył dziadek? A może coś o wiele bardziej niebezpiecznego, co nie ma zamiaru wrócić do siebie po zakończeniu seansu? W tym momencie szczególne przydatne przydają się słowa "piekło", "niebo" i "czyściec" znajdujące się na naszej tabliczce Ouija. Wystarczy zadać pytanie, skąd przybywa obecna wśród nas istota, a wtedy wskaźnik, którego uczestnicy wciąż dotykają opuszkami palców, powinien poruszyć się i przemieścić w odpowiednie miejsce. Skąd natomiast pewność, że duch lub cokolwiek innego, co przybyło na nasze wezwanie, powie prawdę? Takiej pewności nigdy mieć nie możemy, więc musimy się zdać na nasze przeczucia i dobrą wolę bytu. Po uzyskaniu odpowiedzi na to swego rodzaju pytanie bezpieczeństwa, możemy przejść do zadawania pytań, które interesują nas osobiście. Może okazać się, że duch nie będzie mógł udzielić nam informacji odnośnie pewnych kwestii, a na inne nie będzie znał odpowiedzi. Czasem po prostu nie będzie chciał z nami rozmawiać, więc pamiętać należy, żeby nie przemęczać go i rozmawiać z nim tylko o rzeczach najbardziej istotnych. Kiedy już dowiemy się wszystkiego, uczestnicy muszą podziękować mu za przybycie i poprosić, by teraz udał się tam, skąd przybył. Po tym apelu wskaźnik poruszyć się musi na słowo "kończę", symbolizujące odejście bytu. Jeśli to nie nastąpi, oznacza to, że duch wciąż znajduje się wśród nas, a kończenie seansu w takiej sytuacji byłoby nieroztropne, a nawet niebezpieczne dla zdrowia i życia uczestników.

Pamiętać jednak należy, że seans to nie zabawa, a przywoływanie duchów w celach rozrywkowych może skończyć się mało ciekawie. Nawet wy, sceptycy powinniście dwa razy zastanowić się nad tym, czy na pewno chcecie tego spróbować. Wszak jeszcze kilkaset lat temu wszystko co niewyjaśnione było uznawane za czary, dzisiaj za bzdury, a jutro? Kto wie, może za fakt naukowy?

Źródło: .

ronnie194m • 2013-09-08, 15:14

Najlepszy komentarz (85 piw)

Tabliczka "ouija" jest zwykłą, prostokątną, drewnianą planszą, która wymiarami przypomina znaną grę Monopoly. Tabliczka "ouija" ma długą historię sięgającą czasów starożytnego Rzymu, wyprzedzając historię chrześcijaństwa. Jej obecna forma pojawiła się w XIX wieku i została opatentowana przez wynalazcę i adwokata z Baltimore, Elijaha J. Bonda. Chociaż wiele wcześniejszych tabliczek było skomplikowanymi, starannie opracowanymi produktami zawierającymi anioły, swastyki i znaki zodiaku, wariant współczesny jest relatywnie prosty. Jest wypełniony jedynie w litery alfabetu, numery od 0 do 9 oraz w słowa: TAK, NIE i DO WIDZENIA.

W tej "grze" mogą uczestniczyć dwie osoby lub więcej. Ktoś stawia pytanie, na które tabliczka usiłuje odpowiedzieć. Robi to za pomocą "wózka spirytystycznego", czyli małym, trójkątnym kawałkiem drewna lub plastiku, który swobodnie porusza się po powierzchni tabliczki. Często ma on w sobie małe okienko z przezroczystego plastiku, przez które jakaś litera jest obramowana. Każdy z graczy umieszcza koniuszek palca na owym "wózku". Tabliczka odpowiada na pytanie albo poprzez przesunięcie wskazówki na TAK lub NIE, albo przez przeliterowanie odpowiedzi, wybierając po kolei poszczególne litery. Jest to pierwszy kontrowersyjny aspekt tabliczki "ouija". Kto - albo co - porusza "wózkiem spirytystycznym"? Osoby które korzystały z tabliczki opisują z przejęciem, jak wskazówka poruszała się jakby z własnej inicjatywy. Uczestnicy zwykle przysięgają współgraczom, że nie wpływali na ruch wskazówki i rzeczywiście większość osób uważa, że o to w tym wszystkim faktycznie chodzi. Gracze często opisują, że wskazówka ma "swoje własne życie".

Sceptycy odrzucają to. Mówią o "ideomotorycznej" aktywności: nieświadomym fizycznym oddziaływaniu, poprzez które nieświadoma tego osoba powoduje delikatne ruchy.

Jednak tak naprawdę mniej ważne jest, kto albo co porusza wskazówką, od tego dokąd ta gra prowadzi i do jakich celów jest wykorzystywana. Niektórzy używają tej tabliczki do przewidywania przyszłości, inni do nawiązywania kontaktów ze zmarłymi, jeszcze inni jako zabawy z ciekawości.

Tabliczka ouija spowodowała już wiele fatalnych w skutkach konsekwencji dla wielu jej użytkowników.

Tabliczka została opisana przez irlandzkiego kanonika Williama H. Lendruma, który od kilkudziesięciu lat pełni funkcję egzorcysty. Jeśli temat się spodoba, opiszę jeden z przypadków egzorcyzmu związanego właśnie z tabliczką "ouija", przeprowadzonego przez wspomnianego kanonika.

Wchodzisz czy nie?

Oskarek • 2011-09-23, 15:51

983

fajna reklama Carlsberga

Odważny czarny

s................u • 2011-09-23, 16:51

Najlepszy komentarz (37 piw)

Ze względu na to, że mój poprzedni post został usunięty (pozdrawiam przy tym cały zespół sadola) napiszę inaczej: Gdyby znajdowała się tam pewna osoba z naszego forum pewnie nie przeraziłaby się tych "twardzieli" tylko za pomocą swojego bicka (51cm) usunęłaby ich wszystkich z sali kinowej.
Dziękuję ;D

Seans spirytystyczny

not_NULL • 2010-10-10, 16:01

71

Kilka lat po śmierci znienawidzonej żony, wdowiec jednak zmienia swoje nastawienie i zaczyna tęsknić za zmarłą. Chciał jakoś nadrobić zaległości, więc udał się do medium, aby przywołać ducha zmarłej żony. W ciemnościach, przy jednej świeczce nagle poruszyły się zasłony i przewrócił wazon. Wystraszony wdowiec spojrzał na medium- lecz ta była w transie, więc zapytał w przestrzeń:
-Czy to Ty, żono?
-Tak, mężu. - Usłyszał w odpowiedzi
-Czy jesteś szczęśliwa?
-Tak.
-Czy jest Ci lepiej niż ze mną?
-Tak.
-Zatem niebo musi być prawdziwym rajem...
-Nie poszłam do nieba...

Wpis zawiera treści oznaczone jako przeznaczone dla dorosłych, kontrowersyjne lub niezweryfikowane
Kliknij tutaj aby wyświetlić wpis

#seans