Ach, mam wenę dzisiaj i pragnę z podzielić się najlepszymi metodami uniknięcia kaca.

Materiał własny napisany na bazie własnych doświadczeń z owymi sposobami.

Witamina C

Jak wiadomo witamina C pobudza nasz metabolizm. Oznacza to tyle, że przyśpiesza ona redukcje alkoholu i jego metabolitów a nie usuwa ich z organizmu. Mówiąc krótko i bez biochemicznych określeń – kaca będziesz miał 2 razy krócej, ale będzie 2 razy mocniejszy. (Zalecane jest branie tabletek w ilości ok. 0,5 grama tuż przed snem)

Aspiryna

Kwas acetylosalicylowy powoduje rozrzedzenie krwi, co zmniejszy ból głowy w wyniku dnia wczorajszego. Ważne jest, aby zażyć go adekwatnie do ilości spożytego alkoholu (ok. 150 mg na 250 g. czystego alkoholu po wystąpieniu objawów lub bezpośrednio przed zaśnięciem).

Potas, witamina K (i inne), wapno

Wszystkie powyższe substancję wspierają nasz układ odpornościowy, mięśniowy i nerwowy, lecz na kacu pomagają tylko na ból mięśni i stawów. Najlepiej zażyć jedną do trzech tabletek rozpuszczalnych po wystąpieniu objawów kaca.

Olej i tłuste potrawy

Jeden z mitów, które propagowane są głównie przez starsze roczniki mówiący jakoby zjedzenie rosołu/golonki/etc. przed spożyciem miałoby pomóc na kaca. Spożywanie tłuszczy i cukrów spowalnia metabolizm alkoholu i jego metabolitów, zarazem wzmacniając efekty zatrucia aldehydem octowym, co powoduje wydłużenie i spotęgowanie kaca. Tłuste rosoły pomagają jedynie przyswoić duże ilości wódki bez odruchów wymiotnych.

Zimna kąpiel

O dziwo w nieznacznym stopniu działa. Powoduje obkurczenie naczyń włosowatych skóry, co zwiększa ciśnienie krwi, co z kolei przyśpiesza metabolizm alkoholu i jego metabolitów.

(I najlepsza z najlepszych) Sól i słone potrawy

Kac wywołany jest odwodnieniem organizmu spowodowanym obecnością aldehydu octowego w układzie krwionośnym, który do detoksykacji wymaga dużych ilości H2O. Sól kuchenna powoduje zatrzymanie wody w organizmie przez pętle Henlego w nerkach. Wystarczą 2 paczki słonych chipsów, paluszki, frytki czy słona potrawka przed spożyciem i efekt murowany.

Filmik z udziałem niewidzialnej solniczki.

Jak małpę zrobić w chuj

Miejscowości Wapno nie pochodzi od soli, ale od złóż białego wapiennego gipsu, które znajdowały się nad pokładami tutejszej kopalni soli i były eksploatowane zanim jeszcze rozpoczęto jej wydobycie. Kopalnia soli nosząca w ostatnich latach istnienia imię Tadeusza Kościuszki powstała w roku 1911. Po kilku fazach rozbudowy Wapieńska żupa stała się w latach 1960 - 1965 drugim co do wielkości zakładem produkcji soli w Polsce. Wydobywana tutaj sól była dobrej jakości, toteż ówczesne władze inwestowały w rozwój zakładu, a do pracy ściągali ludzie z całej Polski zwabieni perspektywą dobrych, stabilnych zarobków, mieszkania i innych przywilejów. Tutejsze sklepy były dobrze zaopatrzone, co sobotę odbywały się zabawy, a co roku 4 grudnia organizowane były uroczyste Barbórki. Władze zezwoliły nawet na zbudowanie pod ziemią kapliczki i odprawianie w niej mszy. Podziemna kaplica bł. Kingi w podziemiach Kopalni Soli w Wapnie powstała w zaledwie 45 dni, w okresie od 15 grudnia 1956r. do końca stycznia 1957r. Jak łatwo się domyśleć, cały ołtarz wybudowany był z soli. Jedynym warunkiem uzyskania tych przywilejów było wyrabianie, a nawet przekraczanie przyjętych planów produkcyjnych - za wszelką cenę, bez oglądania się na możliwe konsekwencje. Uruchomiono nawet zamknięty przed wojną ze względu na zagrożenie poziom trzeci.

Ale natura nie pozwoliła zakpić ze swoich praw. W nocy z 4 na 5 sierpnia 1977 woda po raz pierwszy podeszła pod Wapieńskie domy. Ludzie wspominają dziwną ciszę, jaka panowała tego rana w mieście. Nie zawyła syrena wzywająca pracowników na pierwszą zmianę, nie przyjechał na stację pociąg po transport soli... Za to na okolicznych polach pojawiły się agregaty, które miały zamrozić zbierającą się w chodnikach wodę, oraz milicjanci i grupki ludzi, którzy mieli zadecydować, jak ratować kopalnię. Miejscowość mogła stanowić scenerię do katastroficznego filmu. Ziemia pękała, osuwały się ściany domów, a w pozostałych częściach w powietrzu wisiały meble.

Ale kopalni nie dało się uratować. W ciągu dwu miesięcy woda pozalewała większość chodników. W dziurach powstałych w wyniku zapadania się terenu niknęły drzewa, garaże, ściany i całe fragmenty domów. Z Wapna ewakuowano ponad 1400 osób - ludzi, którzy do końca mieli nadzieję, że uda im się zachować dobre miejsca pracy i przywileje... Na szczęście nikt nie zginął. Od dłuższego czasu było wiadomo, że złoża są eksploatowane rabunkowo, można i trzeba było być przygotowanym na alarm.

Tak, jak znana była kopalnia soli, tak po katastrofie zrobiła się w temacie kompletna cisza. Ówczesne władze chwaliły się wyłącznie sukcesami, na porażki nie było w poprzednim ustroju miejsca. Młodzi wapnianie poprzenosili się do innych kopalni, znowu dobrze zarabiali, mieli się dobrze. Starsi, często w wieku przedemerytalnym zamieszkali w pobliskiej Pile i Wągrowcu, dopracowali gdzieś do emerytury. Rdzenni mieszkańcy tych miejscowości, którzy czekali na własne mieszkania bez zachwytu (oględnie mówiąc) przyjmowali przybyszów, którzy zamiast nich otrzymywali tutaj swoje „m”. Niektórzy wrócili do Wapna, ale w tej chwili jest to miasto emerytów. W dodatku jego istnienie jest niepewne - co jakiś czas w ziemi pojawiają się nowe pęknięcia i zapadliny. Wprawdzie Hydro - Nafta z Piły przeprowadza badania terenu i zabezpiecza powstające szczeliny, ale pod ziemią istnieje wiele pustych komór po dawnej kopalni.















Brak wiedzy większości Polaków o tej katastrofie jest kolejnym przykładem w jaki sposób funkcjonowała ówczesna władza i media.

Sadystyczny labirynt dla ślimaka

Witam Was solą i pieprzę

Powiedz koleżance, że jak odchyli głowę do tyłu i będzie udawała, że sypie na język sól z solniczki, to poczuje słony smak.

Ciesz się widokiem.

Tym razem sól z lodem.

Z serii "do odwiedzenia"









Reszta w komentarzach.

podczas pory deszczowej