Nie dość, że nie robi, to jeszcze maszynę unieruchomił, fiut złamany!

Rasa to pewnie Abraxus Jebanus Cziters

To żywy wąż

Mógłby grać w teatrze

Zeżarty nieco przez osy i kolesi w długich włosach.

W nawiązaniu do historii o rewii oposowej mody (tutaj) jeszcze jeden cudowny pomysł wychowawczy nowozelandzkiej myśli pedagogicznej.

Otóż w 2010 roku jedna z nowozelandzkich szkół zorganizowała zbiórkę charytatywną, na którą zaproszeni zostali uczniowie wraz z rodzicami. Co istotne, poza standardowymi atrakcjami takiej imprezy, odbył się wtenczas konkurs rzutu w dal martwym oposem, w którym uczestniczyły dzieci i ich rodzice. Dyrektor szkoły, po opisaniu tego faktu przez gazety, oczywiście zarzekał się, że konkurencja ta nie była oficjalnym punktem imprezy.

Zdjęcia:



Swoją drogą rzut oposem zdaje się mieć jakieś tam tradycje w Nowej Zelandii, jako bonus dodaję nagrania z podobnego konkursu na ichnim Oktoberfeście:

W pewnej szkole w Nowej Zelandii nauczyciele postanowili zorganizować swoim uczniom nie byle jaki konkurs - dzieci miały za zadanie przystroić martwego oposa i przynieść go na szkolną wystawę. Jak powiedziała dyrektorka szkoły, Pauline Sutton, "Na wystawę przyszły tłumy i było dużo zabawy. Zwierzęta nie są jedynymi gatunkami, które są ubierane po śmierci. Ubieramy również ludzi". Oczyma wyobraźni widzę już konkurs na najlepiej ubranego nieboszczyka.



więcej w komentarzu