Przedstawiam wam swoją amatorską animację poklatkową o Jurku z cyny

Jerzy nie jest prawdziwy! Jest bytem w całości wykonanym z cyny, ale to zwinny skurwesyn, więc
zaprezentuje wam jak zdobywa swój szczyt, na miarę cynowych możliwości:


(51 klatek/zdjęć)

...a, że z Jurka jest w porządku sadysta, to do was pomacha swoją trującą, cynową łapą:


(27 klatek/zdjęć)

Jerzy ma przejebane, bo dłuższy kontakt fizyczny z cyną jest bardzo szkodliwy dla zdrowia, dlatego też jest w chuj samotnym kasztanem.

Cynowy Jurek ma to do siebie, że zawsze mu można przylutować i się nie obrazi

Wstawiłem, bo własne i trochę pojebane.

Z Wikipedii :

Cyna (Sn, łac. stannum) – pierwiastek chemiczny, metal z bloku p w układzie okresowym.

Cyna tworzy odmiany alotropowe. W warunkach standardowych występuje w odmianie β (beta) zwanej cyną białą, trwałej powyżej 13,2 °C. Odmiana ta ma sieć krystaliczną w układzie tetragonalnym, o gęstości 7,3 g/cm³. W temperaturach niższych przechodzi w odmianę regularną α (alfa) o gęstości 5,85 g/cm³. Zmiana gęstości jest równoznaczna ze zmianą objętości, co powoduje, że cyna rozpada się, tworząc szary proszek zwany cyną szarą. Zjawisko to nazywane jest zarazą cynową.

Inne nazwy to trąd cynowy, dżuma cynowa

Z tego co pamiętam zjawisko nie do końca poznane i wytłumaczone. Ciekawe jest to że "zdrowa" cyna (cyna-beta) może zarazić się cyną "chorą" i przekształcić się w nią (cyna szara)

Film 1 przedstawia 1cm grudkę cyny przeistaczającą się w cynę szarą, w temp. -40 stopni, czas około 20 godzin



film 2 nie opisany przez autora



film 3, 1 sekunda odpowiada jednej godzinie, temp -40 stopni C

proces ten strasznie wkurwia archeologów, gdyż część wykonanych z cyny przedmiotów najzwyczajniej się rozpadło w czasie zim

Enjoy !