Taka ciekawostka: kruki nie mieszkają w ogóle w miastach tylko w lasach - te większe czarne co robi kra, kra pod oknem to wrona, a te mniejsze kawka. A to na filmie gawron jakiś tamtejszy (też familia krukowatych).
Gówno prawda. W Polsce mamy 5 krukowatych w kolejności od najmniejszego: kawka, gawron, sójka, wrona i kruk.
Kawka nie kracze, tylko ćwierka. Umaszczenie szaro-czarne, bardzo charakterystyczne są mleczno-białe tęczówki. Pospolita w miastach.
Gawron jest ciemno-granatowy, opalizuje pod światło. Dorosłe osobniki mają łyse placki pozbawione piór przy podstawie dzioba. Lubi miasta. Jego odgłosy to ochrypłe, posępne "khraaa!Khraaa!" Właśnie to jego odgłosy "występują" w horrorach i to jego krakanie przypisywane jest krukowi, co jest gówno prawdą.
Sójka - najbardziej kolorowy krukowaty w Polsce. Ma rude ciało, niebieskie lusterka na skrzydłach i czarny ogon. Zamieszkuje tereny tuż przed lasami. Jej krakanie przypomina trochę kwiczenie świni.
Wrona siwa - wygląda jak miniatura kruka. Umaszczenie szaro-czarne. Ma czarną głowę i dziób, skrzydła oraz ogon. Reszta ciała z grubsza szara. Kracze, ale nie tak ochryple, jak gawron. Bardzo ciekawska, potrafi podejść bezpośrednio do człowieka. świetnie odnalazła się w centrach dużych miast. Podgatunkiem wrony siwej zamieszkującym zachodnią Europę jest czarnowron. Sporadycznie występuje on w zachodniej Polsce. Bardzo łatwo pomylić go z krukiem, ale jest od niego dużo mniejszy.
Kruk - naprawdę duży ptak, wielkości jastrzębia. Rozpiętość skrzydeł dochodzi do 1.5 metra. Zamieszkuje głębokie lasy oraz półki skalne. Odgłos to głębokie, niosące się po lesie "krrru! Krrru!". W okresie lęgowym ćwierka. Cechą charakterystyczną są pióra zachodzące na dziób, opierzone golenie jak u ptaków drapieżnych i wystające pióra na wolu. Cały ptak jest czarny. Łatwo go udomowić i nauczyć mówić. Po człowieku i naczelnych jeden z najinteligentniejszych gatunków na Ziemi. Podobnie jak reszta krukowatych wszystkożerny oportunista, który gdy go głód przypili potrafi zapolować.
Tak więc 3/4 polactwa zamieszkujące betonozę, oraz kouministyczną wielką płytę; twierdzące, że widziało kruka; by się bardzo zdziwiło widząc i słysząc prawdziwego, żywego kruka. To, co widzicie to kawka, wrona albo gawron. Sójki oraz kruki to domena głębokich lasów, borów, puszcz, parków narodowych.
Gówno prawda. W Polsce mamy 5 krukowatych w kolejności od najmniejszego: kawka, gawron, sójka, wrona i kruk.
Kawka nie kracze, tylko ćwierka. Umaszczenie szaro-czarne, bardzo charakterystyczne są mleczno-białe tęczówki. Pospolita w miastach.
Gawron jest ciemno-granatowy, opalizuje pod światło. Dorosłe osobniki mają łyse placki pozbawione piór przy podstawie dzioba. Lubi miasta. Jego odgłosy to ochrypłe, posępne "khraaa!Khraaa!" Właśnie to jego odgłosy "występują" w horrorach i to jego krakanie przypisywane jest krukowi, co jest gówno prawdą.
Sójka - najbardziej kolorowy krukowaty w Polsce. Ma rude ciało, niebieskie lusterka na skrzydłach i czarny ogon. Zamieszkuje tereny tuż przed lasami. Jej krakanie przypomina trochę kwiczenie świni.
Wrona siwa - wygląda jak miniatura kruka. Umaszczenie szaro-czarne. Ma czarną głowę i dziób, skrzydła oraz ogon. Reszta ciała z grubsza szara. Kracze, ale nie tak ochryple, jak gawron. Bardzo ciekawska, potrafi podejść bezpośrednio do człowieka. świetnie odnalazła się w centrach dużych miast. Podgatunkiem wrony siwej zamieszkującym zachodnią Europę jest czarnowron. Sporadycznie występuje on w zachodniej Polsce. Bardzo łatwo pomylić go z krukiem, ale jest od niego dużo mniejszy.
Kruk - naprawdę duży ptak, wielkości jastrzębia. Rozpiętość skrzydeł dochodzi do 1.5 metra. Zamieszkuje głębokie lasy oraz półki skalne. Odgłos to głębokie, niosące się po lesie "krrru! Krrru!". W okresie lęgowym ćwierka. Cechą charakterystyczną są pióra zachodzące na dziób, opierzone golenie jak u ptaków drapieżnych i wystające pióra na wolu. Cały ptak jest czarny. Łatwo go udomowić i nauczyć mówić. Po człowieku i naczelnych jeden z najinteligentniejszych gatunków na Ziemi. Podobnie jak reszta krukowatych wszystkożerny oportunista, który gdy go głód przypili potrafi zapolować.
Tak więc 3/4 polactwa zamieszkujące betonozę, oraz kouministyczną wielką płytę; twierdzące, że widziało kruka; by się bardzo zdziwiło widząc i słysząc prawdziwego, żywego kruka. To, co widzicie to kawka, wrona albo gawron. Sójki oraz kruki to domena głębokich lasów, borów, puszcz, parków narodowych. Z kolei kruki zostały nieomal wytępione przez pojebów widzących w nim siły nieczyste i twierdzących, że polują one na sarny i jelenie. Są one pod ścisłą ochroną gatunkową, i ich populacja powoli, ale jednak rośnie. Przepiękny, imponujący ptak, którego miałem okazję widzieć z odległości centymetrów na swoim podwórku, a które widzę i słyszę codziennie na niebie, gdy jestem w domu.
Gówno prawda. W Polsce mamy 5 krukowatych w kolejności od najmniejszego: kawka, gawron, sójka, wrona i kruk.
Kawka nie kracze, tylko ćwierka. Umaszczenie szaro-czarne, bardzo charakterystyczne są mleczno-białe tęczówki. Pospolita w miastach.
Gawron jest ciemno-granatowy, opalizuje pod światło. Dorosłe osobniki mają łyse placki pozbawione piór przy podstawie dzioba. Lubi miasta. Jego odgłosy to ochrypłe, posępne "khraaa!Khraaa!" Właśnie to jego odgłosy "występują" w horrorach i to jego krakanie przypisywane jest krukowi, co jest gówno prawdą.
Sójka - najbardziej kolorowy krukowaty w Polsce. Ma rude ciało, niebieskie lusterka na skrzydłach i czarny ogon. Zamieszkuje tereny tuż przed lasami. Jej krakanie przypomina trochę kwiczenie świni.
Wrona siwa - wygląda jak miniatura kruka. Umaszczenie szaro-czarne. Ma czarną głowę i dziób, skrzydła oraz ogon. Reszta ciała z grubsza szara. Kracze, ale nie tak ochryple, jak gawron. Bardzo ciekawska, potrafi podejść bezpośrednio do człowieka. świetnie odnalazła się w centrach dużych miast. Podgatunkiem wrony siwej zamieszkującym zachodnią Europę jest czarnowron. Sporadycznie występuje on w zachodniej Polsce. Bardzo łatwo pomylić go z krukiem, ale jest od niego dużo mniejszy.
Kruk - naprawdę duży ptak, wielkości jastrzębia. Rozpiętość skrzydeł dochodzi do 1.5 metra. Zamieszkuje głębokie lasy oraz półki skalne. Odgłos to głębokie, niosące się po lesie "krrru! Krrru!". W okresie godowym ćwierka. Cechą charakterystyczną są pióra zachodzące na dziób, opierzone golenie jak u ptaków drapieżnych i wystające pióra na wolu. Cały ptak jest czarny. Łatwo go udomowić i nauczyć mówić. Po człowieku i naczelnych jeden z najinteligentniejszych gatunków na Ziemi. Podobnie jak reszta krukowatych wszystkożerny oportunista, który gdy go głód przypili potrafi zapolować.
Tak więc 3/4 polactwa zamieszkujące betonozę, oraz kouministyczną wielką płytę; twierdzące, że widziało kruka; by się bardzo zdziwiło widząc i słysząc prawdziwego, żywego kruka. To, co widzicie to kawka, wrona albo gawron. Sójki oraz kruki to domena głębokich lasów, borów, puszcz, parków narodowych. Z kolei kruki zostały nieomal wytępione przez pojebów widzących w nim siły nieczyste i twierdzących, że polują one na sarny i jelenie. Są one pod ścisłą ochroną gatunkową, i ich populacja powoli, ale jednak rośnie. Przepiękny, imponujący ptak, którego miałem okazję widzieć z odległości centymetrów na swoim podwórku, a które widzę i słyszę codziennie na niebie, gdy jestem w domu.