Velture napisał/a:
Podatków nie ujrzymy.
Ryczałt duszpasterski
Od swoich pensji za pracę w parafiach księża płacą podatki ryczałtem. Inaczej zapłacą proboszczowie, inaczej wikariusze. Wysokość ryczałtu ustalana jest odrębnie na każdy rok podatkowy przez właściwy według miejsca wykonywania funkcji o charakterze duszpasterskim urząd skarbowy. Wysokość podatku proboszcza uzależniona jest od liczby mieszkańców w parafii. W przypadku wikariuszy liczy się dodatkowo także wielkość miejscowości, w której znajduje się parafia.
Dla proboszczów przewidziano 16 różnych stawek ryczałtu. W 2016 r. najmniej, bo 420 zł, płaci proboszcz parafii, gdzie liczba mieszkańców nie przekracza tysiąca osób. Najwięcej, 1502 zł, proboszcz z ponad 20 tys. parafian.
Wikariuszy do celów podatkowych podzielono na sześć grup, w zależności od liczby mieszkańców parafii, w których pracują. W 2016 r. najmniejsze podatki płacą ci z parafii liczących do tysiąca mieszkańców, położonych na terenach małych gmin lub miast (do 5 tys. mieszkańców). Ich podatek to 127 zł. Wikariusze w równie małych parafiach, lecz w miastach z liczbą mieszkańców przekraczającą 50 tys., płacą 380 zł.
Mniej różnią się podatki wikariuszy w większych parafiach. Najwyższe płacą ci w parafiach o liczbie mieszkańców powyżej 10 tys. Ich podatek wynosił w 2016 roku - w zależności od wielkości miejscowości, w której znajduje się parafia - od 440 do 486 zł. Wszystko to są stawki kwartalne. Co roku są waloryzowane. Powolutku więc z roku na rok pną się w górę.
Podatek ryczałtowy płacą również księża, którzy jedynie pomagają w posłudze duszpasterskiej i nie są na stałe przydzieleni do żadnej parafii. — Wówczas muszą sami zgłosić urzędowi skarbowemu wysokość swoich dochodów, a ten naliczy im ryczałt.
Duchowni opłacają ustaloną wysokość podatku ryczałtowego bez wezwania organu podatkowego w terminie do 20 dnia miesiąca po zakończeniu kwartału, a w przypadku ostatniego kwartału w danym roku kalendarzowym do dnia 28 grudnia na rachunek właściwego organu podatkowego. Osoby te są zwolnione z obowiązku składania deklaracji podatkowych o wysokości dochodu osiągniętego ze źródła przychodów objętego ryczałtem.
Opłacanie ryczałtu pozostaje jedną z możliwości regulowania obowiązku podatkowego przez osoby duchowne. Mogą one zrzec się opodatkowania w tej formie i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach, prowadząc księgę przychodów i rozchodów. W takim wypadku czy trzeba rozliczać PIT? Tak, w terminach składania PIT 2016/2017.
Katecheci i urzędnicy kurialni płacą PIT
Duchowni płacą podatek zryczałtowany, ale też podatki dochodowe od wynagrodzenia. Podatki dochodowe na dokładnie tych samych zasadach co wszyscy pozostali podatnicy (w zależności od formy umowy, na jakiej są zatrudnieni, płacą albo jak pracownicy zatrudnieni na etatach, czyli na podstawie skali ze stawkami 18 i 32 proc., albo jak od umowy-zlecenia - 18 proc. podatku) płacą księża, zakonnicy i siostry, którzy są zatrudnieni na etacie lub na zlecenie. Najczęściej jest to nauczanie religii w szkole, wykłady w szkole wyższej, pomoc medyczna, praca w kurii. Jaki PIT za umowę o pracę? Jakie ulgi można odliczyć? Ile wynosi kwota wolna od podatku? Ile wynoszą koszty uzyskania przychodu? Czy można 1% podatku przekazać na OPP? Co zrobić, kiedy dostanę PIT-11? PIT przez Internet – jak wypełnić i wysłać? PIT 37 – W jaki sposób rozliczyć? Na te pytania odpowiedzi są takie same jak dla wszystkich pozostałych podatników.
Podatek od działalności gospodarczej i statutowej
Oprócz podatków płaconych przez samych księży podatki obowiązują również zakony, parafie i instytucje kościelne od prowadzonej przez nie działalności gospodarczej. Muszą ją zarejestrować i płacą takie same podatki CIT i VAT jak wszystkie podmioty gospodarcze.
Ważną część dochodów Kościołów stanowią pieniądze zbierane w czasie nabożeństw, powszechnie zwane "tacą". To pieniądze nie księży, lecz Kościołów. Podpadają więc nie pod podatek od dochodów osobistych, lecz podatek dochodowy od osób prawnych (CIT). Dochody tych podmiotów mogą jednak korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego. Wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych: z działalności niegospodarczej statutowej; Niegospodarczą działalność statutową kościoła stanowi każda działalność niebędąca działalnością gospodarczą i będąca działalnością wynikającą z samej istoty kościoła i specyfiki działalności. Dochody z tzw."tacy" stanowią dochody z niegospodarczej działalności Kościołów. Są one zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych. To samo dotyczy też innych opłat "co łaska" : za udzielanie ślubów, chrztów, za pogrzeby. Kościół nie musi rozliczać się z podatków, co gwarantuje ustawa z 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. nr 26 poz. 319), według której: "osoby prawne Kościołów i innych związków wyznaniowych są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swej działalności niegospodarczej.. W tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej (art. 13 pkt 2).
z pozostałej działalności; Ustawa o gwarancjach wolności sumienia i wyznania przewiduje też, że "dochody z działalności gospodarczej osób prawnych Kościołów i innych związków wyznaniowych od opodatkowania zwolnione są w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno-opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwację zabytków oraz na inwestycje sakralne i inwestycje kościelne, których przedmiotem są punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, jak również remonty tych obiektów". Takie same zapisy są w ustawie o CIT. Tak więc kościoły są zwolnione z podatku z tej części dochodów. (art. 17 ust. 1 pkt 4 updop).
Usługi świadczone przez Kościoły, m.in.: śluby, pogrzeby, bierzmowanie, chrzty, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Podatku od towarów i usług- VAT-u nie płaci się też od pieniędzy z tacy.
Podatek od nieruchomości
Podlegają mu właściciele nieruchomości. Kościoły korzystają z przysługujacych im ulg i zwolnień. Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego zwalnia kościelne osoby prawne od opodatkowania i od świadczeń na fundusz gminny oraz fundusz miejski z tytułu posiadanej nieruchomości, o ile są one przeznaczone i wykorzystane na cele kultu religijnego lub cele edukacyjne (szkoły, seminaria, internaty przy szkołach i seminariach duchownych), zwolnione są również klasztory (nieruchomości mieszkalne duchownych i członków zakonu), kurie i zabytki. Zwolnienie obejmuje nieruchomości wpisane do rejestru zabytków, domy zakonów kontemplacyjnych, domy formacyjne zakonów, domy księży emerytów i sióstr emerytek. To samo dotyczy części mieszkalnych przy siedzibach władz kościelnych.
Kościoły płacą natomiast podatek od nieruchomości, które wykorzystują na działalność gospodarczą. Również będace ich własnością użytki rolne i lasy nie są zwolnione z podatku rolnego i leśnego. Strona kościelna ujawnia, że jest to około 110 tys. hektarów, tak więc odprowadzane podatki od tych nieruchomości przekraczają rocznie około 20 mln zł.
Podsumowanie
Jak z powyższego wynika, zarówno Kościół, jak i osoby duchowne, są płatnikami podatku uczestnicząc w ten sposób we wspomaganiu budżetu państwa. Tradycyjnie Kościół katolicki oraz inne kościoły i związki wyznaniowe, a także osoby duchowne, utrzymują się z ofiar składanych przez wiernych. W praktyce coraz częściej spotyka się księży - menedżerów, którzy potrafią nie tylko odprawić mszę, ale i sprawnie zarządzają kościelnym majątkiem, pomnażając parafialne fundusze. Zasady opodatkowania Kościołów i duchownych zapisane są w ustawach podatkowych. Ulgi i zwolnienia podatkowe względem Kościoła i jego instytucji zamieszczone w regulacjach prawnych mają przede wszystkim na celu wspieranie Kościoła w prowadzeniu przez niego różnych dzieł religijnych, charytatywno-opiekuńczych, oświatowych i wychowawczych, które służą dobru człowieka.